
-Midende bir boşluk hissi var mı?
-Yok.
Gidiyoruz. Herkesi peşimize takıp birlikte gidiyoruz. Başka nasıl gidilir ki?
Anlayamadığım tek şey bu. Üzerinde kafa patlatıp sonuca bir türlü ulaşamadığım.. Belki sorular sormak yerine cevabını öğrenseydim o zaman bu kadar çok 'cevapsız sorular'ım olmazdı. Olması gereken buydu, öyle söylemişti. Ama insan değişemiyor. Hatalarını düzeltmek de o kadar kolay olmuyor her zaman.
İçinde hâlâ onun için bir yer ayırmışsın gibi..
İçim.. Ne güzel bir kelime oysaki. İçim sevdiğimle dolup taşmalıydı, koca bir boşlukla değil.
Ben mi inat ettim yoksa hayat benimle oyun mu oynuyor, bilmiyorum. Böyle olması gerekiyordu. Böyle olacaktı ve ben direnecektim her şeye.
Direnmedim mi peki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder