Lacivertvari

"Yatak çarşaflarına sıkışsa bile aşk var."

Dosyayı açtım ve başladım yazmaya. Karakterlerim yıllardır benimleydi zaten. Geceleri birlikte oturup kitaplar okurduk. Ne zaman kafam dolu olsa oturup okuduk sabahlara kadar. Bu sefer biz yazacaktık hikâyemizi. Yazdık.. Okuyanlar çok sevdi onları, mailler yazdılar uzun uzun. 'Olmaz' dedim. Ben bencil adamım. Paylaşamam insanlarımı. Daha onlarla yaşayacak çok günlerimiz, içecek çok dertlerimiz olacak. 

Öyle oldu.

Yazılanlar silindi. Biz dördümüz baş başa verip hayallerimize yandık. Oysa o satırlar için ne kavgalar etmiştik. Ama ben demiştim en başında. 'Yapmayalım' demiştim. 'Beni sevmeyecekler sizi de yakıştıramayacaklar dünyalarına.' Hem tek canımız vardı. Onu da hiç tanımadığımız adamlara vermiştik. 

İyi mi ettik sahi?

Yeniden başlayamaz mıyız bu oyuna? Kapatıp açsak dünyamızı, eski haline dönmez mi?