Bazı geceler yatmak, uyumak o kadar yoruyor ki beni... Keşke hiç uyumasak, diyorum. Hayatın sorunlarından kaçıp uykuya sığınmak yerine, yüzleşsek istiyorum. Gecesiyle gündüzüyle yüzleşsek... Kulaklarımda yine aynı melodiler dolanıyor. Karşımda karanfillerim boynu bükük duruyor. Bu ay ölen son çiçeklerim olmasını diliyorum.
Öleceğini bile bile sevmek bana göre değil.
Oysa bazıları bazen ölemiyor. Üzerine attığın toprak da döktüğün gözyaşları da öldürmüyor. Alnına dayadığın tetiği tutan el titriyor da kurşun bir türlü parçalayıp geçemiyor aklı. Öyle direniyor aklı insanın. Unutmasın, bitmesin diye elinden geleni yapıyor.
"We only said goodbye with words..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder